De beklimming van de Weense heuvelrug

Als ik door mijn troebele raam naar buiten kijk zie ik een drukke doorgaande weg, een dumpplaats voor de lokale groenteboer en een ietwat vaag telefoniezaakje. Met pijn in mijn hart denk ik terug aan mijn vijfmaandse verblijf in Wenen, Oostenrijk met de beklimming van de Weense heuvelrug.

Mijn appartement lag net iets buiten de stad in het plaatsje Brunn am Gebirge, ten zuiden van het centrum. Wat velen niet zullen weten is dat Wenen in een prachtige omgeving ligt. Deze wordt in de volksmond ook wel de (achter)tuin van Wenen genoemd. Bijna elke dag kon ik vanaf mijn balkon genieten van het zonnetje, dat langzaam achter de groene heuvels zakte.

Het uitzicht vanaf mijn balkon

Natuurlijk komt er een tijd dat je erop uitgekeken raakt en het gaat kriebelen om ook eens uit te vinden of ‘het gras aan de andere kant ook daadwerkelijk groener is’. Ik had besloten te wachten op een mooie dag om de wandelschoenen aan te trekken. En zo geschiedde: 35 graden op de thermometer, geen zuchtje wind; de ideale dag voor een lange bergwandeling…

De Weense heuvelrug leent zich prima voor wandeltochten en voor mountainbiken. Vooral de wandelroute richting de hogere heuveltopjes is erg in trek. Niet alleen voor toeristen, maar ook voor de Oostenrijker zelf. Een van deze wandelroutes was die naar de Huzarentempel, een mooi overblijfsel uit de tijd van Napoleon en tevens een punt waar je geniet van een prachtige panorama over de stad Wenen.

Der Huzarentempel

Om alles nog leuker te maken ging mijn vriendin ook mee. Zij was opgegroeid in de omgeving van Wenen en wist dus alle interessante plekjes te vinden. Van ons appartement vandaan was het een kleine 10 minuten rijden en zij kon mij natuurlijk feilloos vertellen waar ik heen moest.

Onze tocht

Via de (drukke) doorgaande weg door Brunn am Gebirge reden wij richting het plaatsje Mödling, waar er vervolgens een weggetje naar boven opdook richting het natuurgebied. Heel ver omhoog was het trouwens niet, want het idee is natuurlijk om dit lopend te doen. Aan het einde van de weg bevond zich een parkeerplaats met een eet- en drinkgelegenheid, om nog even wat proviand in te slaan of energie te tanken. Probeer vooral vroeg aanwezig te zijn, zodat je de auto een plekje in de schaduw kunt geven.

Een mooi decor aan het begin van mijn tocht

De wandelroute begon, zoals wandelroutes dat wel vaker doen, onder aan de berg. En gelijk goed ook: met mooie weides van hoog gras en een kleurrijk bloemendecor. Dat plaatje werd afgeschilderd door de bomen op de achtergrond en een 18^e -eeuws landhuis dat eigenlijk vanuit het niks opdook tussen de natuur. Het wandelpad liep enkele meters om het weiland heen en bood dus de gelegenheid om een paar mooie plaatjes te schieten. Na een minuut of vijf gelopen te hebben verdween het pad langzaam het bos in. Toen merkte ik pas dat het veel te warm was om met een rugzak op een berg te beklimmen. Maar waar wij Nederlanders al snel beginnen te klagen, voerde mijn vriendin het tempo nog een beetje op door de ‘snelle route’ te nemen. Je kunt namelijk kiezen uit verschillende wandelpaden. Desondanks is het genieten van de prachtige natuur, zeker wanneer je verder bergopwaarts gaat. De klim is bij tijden wat stijl en vooral in de zomer erg warm, maar met een klein beetje conditie is het prima te doen.

De boswandeling

Erg warm, maar de top bijna bereikt!

Het wandelpad begon vrij comfortabel: niet te steil en veel schaduw. Een mooie, brede weg door het Weense bos, waarbij de kuiten goed aan het werk gezet werden. Erg mooi, vooral met alles in bloei! Ongeveer halverwege nam deze weg andere vormen aan en werd alles wat avontuurlijker. Zo staken de wortels ver uit de grond en moest ik mezelf af een toe vastgrijpen aan een rots om niet naar beneden te rollen. Het laatste stukje naar de top was veel gemakkelijker. Dit weggetje was erg smal en liep door een dik bebost stukje. Het was als het ware een soort hazenpad.
Eenmaal aangekomen op het hoogste punt, was het genieten geblazen. De Radlers en Schnitzel van de avond ervoor waren inmiddels eruit gezweet, maar het was het allemaal waard. De huzarentempel is namelijk een prachtig uitkijkpunt voor over de regio en Wenen in haar geheel; ‘een prachtig ansichtkaartje dat nog beter tot haar recht komt op een mooie zomerse dag’!

Het hazenpad richting de Husarentempel

De tempel zelf stelde naar mijn idee niet heel veel voor, maar het was een fijne rustplaats waar je op je gemak geniet van het mooie uitzicht. Tevens vind je er een lunchtafel, dus een picknickmand mag ’s morgens ook worden ingepakt.

Een uitzicht dat ik niet snel zal vergeten!

Dit uitstapje was voor mij absoluut de moeite waard. De blik over de stad is iets dat me nog een lange tijd zal bijblijven. Wanneer je in Wenen bent en op zoek naar iets actiefs, probeer dan vooral een van de wandelwegen ten zuiden van de stad. De plaatsen waar deze beginnen zijn eenvoudig per trein of bus te bereiken. Als je eigen vervoer hebt is het helemaal goed te doen. Gewoon de zuid-ring volgen richting Linz en Graz totdat je de afslag Mödling, Pechtolddorf en Brunn am Gebirge ziet….

Fijne wandelvakantie!

Nick